niedoczynność tarczycy

Encyklopedia PWN

przytarczycowe gruczoły, gruczoły przytarczowe, przytarczyce,

gruczoły dokrewne ssaków, wytwarzające parathormon;

[gr.],

3,5,3’,5’-tetrajodotyronina,

biochem. hormon tarczycy;

[gr.],

terapia endokrynna,

metoda leczenia hormonami;

przemiana materii, która w określonych warunkach wystarcza do utrzymania organizmu przy życiu;

gruczoł dokrewny, położony u podstawy mózgu, w sąsiedztwie podwzgórza;

med. niski wzrost (poniżej 150 cm u mężczyzn i 140 cm u kobiet), zależny najczęściej od niedoboru hormonu wzrostu we wczesnym okresie dzieciństwa;

Historia